Οι διαταραχές της κροταφογναθικής διάρθρωσης είναι πάρα πολύ συχνές σήμερα λόγο του stress, αλλά και της κακής οδοντικής σύγκλισης. Οι συχνές όχι καλού σχεδιασμού ενδοστοματικές παρεμβάσεις, βοηθούν επίσης στην εκδήλωση διαταραχών στην κροταφογναθική διάρθρωση.

Η διάγνωση και ο καθορισμός της διαταραχής στην άρθρωση, αν δηλαδή το αίτιο είναι ενδοαρθρικό ή εξωαρθρικό, όπως π.χ. να υπάρχει μασητηριακή μυαλγία, είναι σημαντικό για το σχέδιο θεραπείας.

Ταξινόμηση

Η ταξινόμηση των διαταραχών της ΚΓΔ άρθρωσης διακρίνονται στις διαταραχές των μυών, στη μετατόπιση διάρθριου δίσκου και στις αρθραλγίες, αρθρίτιδες ή αρθροπάθειες. Τα αίτια αυτών των διαταραχών μπορεί να οφείλονται, σε τραυματισμό, σε διαταραχές της σύγκλισης, σε παραλειτουργικές έξεις, σε βρουξισμό, σε ορθοδοντικές παρεμβάσεις και τέλος στο άγχος ή και σε ψυχολογικούς παράγοντες.

Η παθολογική συμπτωματολογία της ΚΦΓ άρθρωσης, μπορεί να εμφανιστεί ως μασητηριακή μυαλγία, υπερκινητικότητα της κάτω γνάθου, περιορισμός της κινητικότητας της κάτω γνάθου (πχ τρισμός - αγκύλωση) ή ως αρθρίτιδες (πχ τραυματική, λοιμώδης, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα).

Επιδημιολογικά, παρατηρείται αύξηση των συμπτωμάτων στους νέους. Στο 70% περίπου των ενηλίκων, έχει εμφανιστεί τουλάχιστον ένα από τα προηγούμενα κλινικά σημεία και οι γυναίκες φαίνεται ότι είναι περισσότερο ευαίσθητες. Επίσης θα πρέπει να αναφερθεί πως μικρό ποσοστό των ασθενών χρήζουν θεραπείας.

Θεραπεία

Η θεραπεία που αφορά την ΚΓΔ άρθρωση είναι τις περισσότερες φορές συντηρητική και αφορά φαρμακευτική αγωγή με μυοχαλαρωτικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, παρακεταμόλη και ίσως ακόμη κάποια φάρμακα που επιδρούν στη σφαίρα της ψυχολογίας. Ακόμη σημαντικές είναι οι ασκήσεις ενεργητικής ανάσπασης ή κατάσπασης της κάτω γνάθου, με υπερνίκηση κάποιας αντίστασης. Τέλος ιδιαίτερο ρόλο παίζει η κατασκευή ενδοστοματικών ναρθήκων όπου καθορίζουν τον μεσοφραγματικό διάστημα, καθώς και την ανάπαυση και λειτουργία των μυών.

Ως επεμβατικές προσεγγίσεις στην ΚΓΔ άρθρωση, όταν αυτές είναι αναγκαίες, είναι η αρθροσκόπηση, η αρθροκέντηση με ή χωρίς πλύσεις της άρθρωσης, οι ενδοαρθρικές και περιαρθρικές εγχύσεις φαρμάκων ή άλλων υλικών, η χορήγηση αλλαντικής τοξίνης και τέλος η ανοιχτή χειρουργική προσπέλαση της ΚΓΔ άρθρωσης.

Η πλειονότητα των περιπτώσεων σήμερα αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Οι περιπτώσεις που χρήζουν χειρουργικής παρέμβασης θα λέγαμε πως είναι πολύ λίγες αναλογικά. Με τις νέες τεχνικές οπισθοωτιαίας προσπέλασης έχουν πολύ καλά αποτελέσματα, τόσο στην άρθρωση όσο και στην πλέον μη ορατή τομή προσπέλασης.